Gea Gort

Een glimp van een groter plaatje…

/in , , /door

Soms krijg je zomaar een glimp van een groter plaatje. Verleden week gebeurde dat bij mij. Ik (Gea) had verschillende ontmoetingen gepland en aan het eind van de week zat ik aan de koffie bij BAM-teamgenoot Balt Leenman. Het is altijd hartverwarmend om met Balt bij te praten; nieuwe ideeën komen als vanzelf. We blikten ook terug. Net voor de epidemie-uitbraak hadden we in een sfeervol Rotterdams koffietentje een soortgelijk overleg gehad. Door Covid-19 leken die plannen grotendeels in het water te zijn gevallen, totdat ik het overzichtje zag wat Balt destijds even snel had geschetst.

 

Ik kreeg het warm, want in een flits kwamen de ontmoetingen van die week voorbij:

Bij Interserve (BAM & zending), zag ik het jonge echtpaar uit Utrecht, die in Oeganda een garage wil beginnen in combinatie met zendingswerk.

Bij CBMC (zakenmensen) dacht ik aan het bedachtzame en sympathieke gezicht van een succesvolle Rotterdamse ondernemer. Met hem maakte ik kennis n.a.v. zijn bestelling van een BAM-boek. Terloops vertelde hij tijdens het gesprek: “Ik was christen en best goed bezig, maar twee jaar geleden kwam ik uit de kerk en kreeg de ingeving om alles aan God te geven. Die beslissing zette een enorme verandering in gang.” Nu heeft hij samen met een andere christen een bedrijf opgezet en zien ze wonderbaarlijke dingen gebeuren.

Bij Transformational SME investors dacht ik aan ons laatste Zoom event. In het nagesprek vertelde een deelnemer dat hij contact had gelegd met een aan BAM-gelieerd investeringsnetwerk, om te investeren in bedrijven in Noord-Afrika, Midden-Oosten en Azië.

Bij Banen voor kansarmen, dacht ik aan het gesprek in het mooie huis van een bevriende ondernemer in de Hoekse Waard. Mede geïnspireerd door Bob en Gisela Houter van Sixty Fruits, wil hij betrokken zijn bij kansarmen, juist ook op de werkvloer. Zijn ondernemerstalent wil voor dit doel inzetten.

Dan komen we bij Urban Mission. Wat was ik bemoedigd door de initiatiefnemer van een breed gedragen gebedsinitiatief in een grote stad. Vanuit de hub die ze gaan creëren, is hier ondermeer visie voor het opstarten van ‘Koninkrijk-bedrijfjes’. Hoe dit zal gaan, weet hij nog niet, maar gaat het in elk geval ondersteunen met gebed.

 

‘Een klein plantje dat door het asfalt breekt’

Door corona hebben wij amper sturing kunnen geven aan Balt zijn schema. Maar God lijkt te sturen; spreekt tot harten, bemoedigt en leidt. Afsluitend aan ons overleg, baden Balt en ik samen. “Als een klein, groen plantje dat door het asfalt heen breekt,” hoorde ik hem bidden. Dat beeld bleef hangen; het gaf me een glimp van het grotere plaatje. In onze huidige marktgerichte maatschappij lijkt BAM een klein, onbetekenend plantje in het grote geheel. En lijkt jouw bedrijf of initiatief misschien op zo’n nietig plantje. Hoe kan die nou ooit door het asfalt heen groeien? Onmogelijk! Maar het beeld bleef, sterker, door de groei van het plantje begon het asfalt in mijn geestesoog te scheuren en te breken. De ‘zachte’ krachten die vrijkomen vanuit Gods hart kunnen als geen ander huidige (denk)patronen doorbreken. Laten we die kracht niet onderschatten!

Gea Gort

Onverwachtse wending voor BAM’er in Bosnië

/in , , , /door

Niels van Slooten ging twee jaar geleden met zijn gezin naar Bihác, Bosnië om een bedrijf te starten. Het plan was om middels JoSiJo Travel avontuurlijke reizen aan te bieden in Bosnië. Ze wilden onder de bevolking wonen, met hen werken en al doende hun geloof uitdragen terwijl ze ook zouden helpen om het land op te bouwen. Wat betreft hun business plannen zag het er eind 2019 veelbelovend uit want diverse trips waren geboekt voor 2020. Helaas, vanwege de epidemie werden ze een voor een afgezegd. Gedurende de zomer was er nog even de hoop dat toerisme spoedig weer op zou leven, maar toen die hoop in duigen viel en ze vooral veel tijd bezig waren met thuis-onderwijs voor hun kinderen vroegen ze zich af wat ze er nog deden. Ze maakten aan hun achterban bekend dat ze terug zouden gaan naar Nederland.

Bihác

Een en ander kreeg echter een nieuwe wending, want het gezin raakte meer en meer betrokken bij vluchtelingen.

Officieel leven er circa tweeduizend vluchtelingen in de drie kampen rondom Bihác, maar Niels schat in dat er nog 1500 tot 2000 op straat leven. Samen met twee lokale gelovigen, hadden ze regelmatig vluchtelingen opgehaald met een busje en in de zomer hielden ze openluchtsamenkomsten in het Farsi. Ze kregen daarbij ondersteuning van een Iraans voorgangersechtpaar, die in Duitsland wonen. Intussen is het plaatselijk echter vooral de familie Van Slooten die het geheel draaiende houdt.

“De situatie is hier uitzichtloos voor vluchtelingen,” vertelt Niels iets over de achtergronden tijdens een Zoom gesprek. “In het begin was er vanuit de plaatselijke bevolking sympathie voor hun situatie, maar dat nu grotendeels verdwenen. We proberen met Bosniërs hierover te praten, maar voor henzelf is het leven hier hard: een oorlogsverleden, een moeizame economie en een nauwelijks functionerende overheid, plus dan nog eens Covid-19 eroverheen. Een bevriende Islamitische ober vertrouwde me onlangs toe: “Ik denk dat God Bosnië vergeten is.” Dat zijn pittige uitspraken en vertelt iets over de situatie hier.”

“In Bihác heb ik de beschikking over een gebouw,” vertelt Niels over zijn interactie met vluchtelingen. “In deze ruimte steek ik elke ochtend de houtkachel aan en de mensen komen er langs voor een gesprek. Verschillende mensen zie ik aandachtig in de Bijbel lezen. Daarnaast houden we een wekelijkse samenkomst met een geïnteresseerde groep in een plaatselijk restaurant. Deze groep is dermate gegroeid dat we hen op moesten splitsen naar twee groepen van ruim 30 mensen. We werken daarbij nog steeds nauw samen met het Iraans-Duitse voorgangersechtpaar.” De Van Slooten familie wordt bij deze initiatieven geholpen door Operatie Mobilisatie (OM) en krijgt op allerlei vlakken veel ondersteuning van hun gemeente in Amersfoort.

 

In de recente BAM-geschiedenis kwam het regelmatig voor dat kerkstichters ondernemers werden, maar hier lijkt het omgekeerde te gebeuren! Voor nu althans, want Niels heeft zijn JoSiJo Travel-droom zeker nog niet opgegeven. Op dit moment zijn het echter vooral de gesprekken met de vluchtelingen die hen in Bosnië houdt: “We bevestigen hen dat hun leven ertoe doet, en benaderen hen met respect en met de liefde van God. Het is bijzonder om de openheid voor het evangelie onder de vluchtelingen mee te mogen maken. Het heeft ons doen besluiten dat we niet terug moeten gaan naar Nederland. We zijn hier op onze plek.”

 

 

Gea Gort

Business & huiskerken in India

/in , /door

“In reactie op covid-19 is ons team in India nu bezig met het maken van mondkapjes. Ze verkopen ze aan de lokale drogisterij en geven ze weg.,” vertelt Jonathan Fokker. “Op die manier dienen ze de gemeenschap.”

  Jonathan woont in Houten, maar is wereldwijd betrokken bij All Nations – Business For Mission. Hij traint en coacht oprichters van huiskerken onder onbereikte bevolkingsgroepen om bedrijven te starten zodat ze zelfvoorzienend kunnen worden.

De missie versterken

Jonathan: “We helpen de mensen in Afrika en Azië om marktonderzoek te doen in lokale gemeenschap door de vraag te stellen: Wat voor product of dienst waar jullie geen toegang toe hebben, zouden jullie toegang toe willen hebben? Aan de hand hiervan starten ze bedrijven die geen competitie voor de lokale gemeenschap zijn. Dit deel van Zuid-India bevat allemaal kleine dorpjes. Na onderzoek zijn de huisgemeente-stichters hier een simpele kleermakerij begonnen, een kruidenierswinkel, een kippenboerderij en een printshop. De bevolking daar is overwegend Hindoestaans, maar inmiddels zijn er na 3 maanden 17 beginnende huiskerken.

Toen corona begon,” vervolgt hij, “gingen ze bidden en nadenken over wat nodig was. De lokale drogisterij had nog geen mondkapjes en dat gingen ze vervolgens in de kleermakerij maken. Ook de kruidenierswinkel doet het heel goed. In deze regio heerst veel armoede door het hoge aantal dagloon-werkers, wat nog verergerd is door corona. Onze teams geven regelmatig mensen te eten. Ik vind het heel inspirerend om te zien hoe deze gemeentestichters op verschillende manieren business oppakken en hoe het hun missie versterkt.”

 

Jaarverslag: https://allnationsnederland.nl/projecten/business-for-mission/jaarverslag-bfm-2019/

 

 

 

 

 

 

IDEE

De hamer en de spijker… een bemoediging!

/in , /door

Een paar weken geleden las ik in het Financieel Dagblad het volgende: “Wie met een hamer een spijker in de muur slaat, is gericht op de spijker en niet op de hamer”. Een uitspraak van de Duitse filosoof Martin Scheidegger. Nu weet ik uit ervaring dat als je bij het “spijkeren” je op het ontwijken van de duim richt, je er geheid op slaat. Net als met motorrijden. Richt je je blik op de boom die je wilt ontwijken, dan loop je het grootste risico om er tegenaan te rijden. Richt je je aandacht op de hamer; waarschijnlijk sla je op je vingers.

Als coach, mentor en investeerder in verschillende BAM bedrijven moet ik bekennen dat ik sinds het uitbreken van de corona crisis (zonder hoofdletter(s) alsjeblieft) erg gefocust ben op “de hamer”. Voor de duidelijkheid: dit stuk gereedschap staat in dit schrijfsel voor “de business”.

    Zoals in de illustratie te zien is: er zijn wat zorgen over “de hamer”. Het jaar begon lekker, maar toen kwam corona het spreekwoordelijke “roet” in het eten gooien. Hier toepasselijk, want het grafiekje betreft een eetgelegenheid. De business zal aan het eind van het jaar de nullijn in cash naderen, en met in juni – juli 2021 groot naderend onheil. Zeg maar “de klap op de duim”.

Als Christen investeerder en lening verstrekker komt dan toch de standaardtekst in gedachte: “Schat, de lening bleek achteraf toch een gift te zijn”. Met voornoemde eetgelegenheid is het overigens nog lang niet zover.

Veel BAM bedrijven besteden (hopelijk) veel tijd aan het beschrijven van de “spijker”, de Purpose, de raison d’être, de reden van bestaan. En liefst niet alleen de Purpose beschrijven maar ook de Sociale (people) en Environmental (planet) impact. De “winst” (Profit) prognoses waren meestal al opgesteld, niet zelden in de overbekende hockeystick lay-out. Als dit lastige proces eenmaal achter de rug is verschuift de focus toch vaak naar de hamer, de business. De dagelijkse zorg van cashflow – werkkapitaal – voorraden – etc etc. “Aan de slag” is het devies. Zout en Licht zijn ook, natuurlijk. Maar de dagelijkse zorgen krijgen snel de overhand.

En dan… corona doorbreekt grenzen die door mensen zijn gemaakt. Bij de bedrijven zie ik ten gevolge van corona nieuwe creativiteit ontstaan. Ondanks de zorgen (“hoe betaal ik morgen de huur”) zie ik nieuwe manieren ontstaan om die spijker in de muur te krijgen. En God is in dat proces nadrukkelijk en zeer verrassend aanwezig. Terwijl ik me rot reken hoe volgend jaar de rekeningen betaald moeten worden, met de focus op de hamer (en ik niet alleen), vraagt in de tussentijd een personeelslid in dit Noord Afrikaanse land (die de BAM’er nog volledig doorbetaald omdat er anders honger geleden zal gaan worden in dat gezin) met belangstelling door over de Bijbel. Notabene verteld ze over een droom die ze een tijd terug had gehad met daarin een ontmoeting met een Man, in wit gekleed en omringd door vuur…! En wat volgt is het verhaal van de met spijkers doorboorde handen van de Here Jezus. Dit is waar gebeurd, ergens in Noord Afrika.

Business as Mission; het bedrijf als hamer, als gereedschap. Maar juist in deze tijd, als je denkt dat je werktuig nutteloos is geworden en al je gemaakte plannen, prognoses en doelstellingen overruled zijn, dan laat God zien dat je werk niet tevergeefs is. In vertrouwen hadden we besloten dat het doorbetalen van salarissen noodzakelijk is, ondanks dat de cijfers anders aangeven. En dan komt deze doorbraak: “Zou ik een Bijbel kunnen krijgen”. WAUW: de spijker op de juiste plek. In de Hemel is geen crisis!

In alle eerlijkheid; ik had waarschijnlijk allang op mijn duim geslagen, omringd (verblind) door zorgen, door een andere focus. Misschien wel tegen een boom aan gereden. En jij…?

Ad maiorem Dei gloriam – Voor de grotere eer van God

 

IDEE* is een pseudoniem en levert regelmatig onder dit pseudoniem een bijdrage. Reacties mogen naar geagort@gmail.com 

IDEE

Weer ‘normaal’…

/in , /door

Deze illustratie hangt op ansichtkaartformaat in mijn werkkamer. Ik* heb het met een plakbandje aan de rand van de vensterbank geplakt. Het is zo’n illustratie waar je regelmatig bij weg kan dromen en meestal ben ik dan in zo’n dagdroom de “andere vogel” of de “vreemde vogel”. In sommige overpeinzingen ken je ook nog namen toe aan de meewarig kijkende vogels die zo naar beneden kijken. Herkenbaar? Als betrokkene bij Business as Mission misschien eens aardig om dit experiment te doen. Wat maakt jou die “andere vogel”, en wie zitten er om je heen?

De overpeinzing krijgt weer een heel andere dimensie als je de illustratie omdraait. Tenminste bij mij wel. Maar dat is misschien iets voor later….

Nu gaan we het hebben over “weer normaal”. Op mijn bureau liggen een flink aantal artikelen uit kranten en tijdschriften van de afgelopen periode die allemaal op de één of andere manier bezig zijn met het thema: “weer normaal”, “terug naar normaal” of juist niet “terug naar normaal”. 

In de Nieuwe Koers (mei 2020) trof mij het interview met Julián Carrón, priester bij Comunione e Liberazione, Milaan*. Over de huidige crisis zegt hij: “De werkelijkheid is met volle kracht ons leven binnen gevallen en heeft onze kwetsbaarheid en inconsistentie laten ervaren. We voelen een nieuwe vertwijfeling opkomen, over onze manier van leven, over de zin van het leven”. En verder in het interview: “We zijn weggerukt uit onze comfortzone en worden overvallen door vragen”.

Vragen naar “normaal”.

Voor mij begon de zoektocht naar een ander normaal een aantal jaren geleden. Als “rentmeester” ben ik al tijden betrokken bij het nadenken over het anders definiëren van “rendement”; als Impact Investor nadenkend over de triple bottomline: People, Planet en Profit. En daarbij terechtgekomen in netwerken van vermogende families die het doing good, whilst doing business (in kleine- of in hoofdletters) in het vaandel hebben staan. Catalyzing wealth For Change was en is de slogan van die netwerken. Het is mooi om te zien dat (met daarbij de seculiere wereld voorop lopend) dit gedachtegoed meer en meer mainstream wordt. People, Profit, Planet en nadenken over stakeholders value in plaats van shareholders value. Het nieuwe normaal (?).

Toch kwam er in die jaren voor mij ook het moment dat ik me (als christen) herkende in de illustratie van de vogels. Waar zijn mijn broeders en zusters in deze netwerken, waar kom ik in de kerk de Sustainable Development Goals tegen? Want tenslotte hebben we het wel over de prachtige schepping van mijn Vader in de hemel, een schepping die “goed”…. nee, “zeer goed” is. En helaas, de illustratie gaf ook weer hoe ik mij onder geloofsgenoten voelde in mijn zoektocht naar “goed rentmeesterschap”. De People, Profit, Planet-gedachte was daar nog niet zo wijd verspreid, en dan komt de Purpose, hoe goed bedoeld ook, als een vlag op de modderschuit te staan.

Via onverwachte wegen en ontmoetingen kwam ik op het spoor van Business as Mission: avonden bij Interserve, ontmoetingen met Gea Gort, het BAM Congres vol met educatie en inspiratie.

Business as Mission is voor mij een stuk gereedschap uit de gereedschapskist geworden, aangereikt door de Vader om zout en licht te zijn. People, Planet, Profit en Purpose zoals Gea Gort in haar boeken uitlegt en waar Balt Leenman in zijn blog van 2 november 2019 een heldere analyse over schrijft. Samengevat: “The Business of Business is to improve the state of the world”. En iedereen roept: Amen!

Terug naar de kop boven deze column: WEER NORMAAL… De “wereld” zoals we die kenden (en misschien als normaal ervaarden) is niet meer, of is in ieder geval redelijk tot stilstand gekomen. Veel vragen…, ook heel veel tranen. Dichtbij en verder weg. Was onze, was jouw comfortzone wel zo “normaal”? Hoe mooi zou het zijn als Business as Mission voor Christen ondernemers “normaal” gaat worden.

Pak de illustratie er nog eens bij. WEER NORMAAL…? En jij?

 

*Door IDEE

IDEE is een pseudoniem, en zal de komende tijd regelmatig onder dit pseudoniem een bijdrage leveren. Reacties mogen naar geagort@gmail.com  

 

*https://nl.wikipedia.org/wiki/Gemeenschap_en_Bevrijding.

 

 

 

 

Gea Gort

‘Ik weet het even niet…’

/in /door

‘Ik weet het even niet’, vertelt de één. ‘Ik voel me verlamd’, erkent een andere ondernemer. De wereld lijkt stil te staan; gesnoeid te worden. We lijken geen kant op te kunnen. In mijn gesprekken met ondernemers om te horen hoe het gaat in deze crisistijd, hoor ik bemoedigende verhalen, maar ook dit soort geluiden. Het doet me terugdenken aan mijn eigen ik-weet-het-niet-meer-periode.

Toen was ik mijn visie en richting even helemaal kwijt. Samen met mijn echtgenoot, kwam ik in die periode terecht nadat we in de jaren voorafgaand tot drie keer toe een weg waren ingeslagen waarvan we dachten dat een initiatief door God geleid was. Deze visionaire projecten leken in eerste instantie bevestigd te worden door situaties en mensen om ons heen. We gingen ervoor! Maar elke keer bleek de weg dood te lopen of knalden we keihard tegen een dichte deur op.

Een andere manier van ‘geloven’

Van nature bijt ik me vast in iets waar ik in geloof. Zoals meer ondernemende mensen, ben ik een vechter en doorzetter. ‘Hang in there!’ Gea, geloof! hou vol! is mijn natuurlijke neiging, gevoed door ‘mijn geloof in God’. Maar na een aantal zeer teleurstellende ervaringen en een ‘niet meer weten’ ging ik inzien dat geloven in God een diepere dimensie kan krijgen door alles even helemaal los te laten en me in de afgrond te laten vallen. In het geloof en vertrouwen dat God me daar ergens beneden opvangt. Dat ik daar in die onzekere, donkere diepte God mag ontmoeten.

Maar in plaats van God, kwam ik mezelf tegen! We kennen de uitdrukking ‘jezelf tegenkomen’ en dat klinkt niet zo leuk. Het was ook niet leuk. In mijn strijdbare houding van visionair bezig zijn, heb ik weinig aandacht voor negatieve emoties. Maar toen kwamen ze zomaar bovendrijven: onrust, onzekerheid, frustratie. Eigenlijk hadden die emoties minder met de recente teleurstellingen te maken, maar hadden ze al wortel geschoten in een verder verleden. Tijdens die ik-weet-het-niet-meer-periode gaf ik mezelf niet alleen toestemming om me in de afgrond te laten vallen, maar ook om een tijdje bewust in de put te verblijven. Inclusief emoties. In plaats van ze weg te duwen, vroeg ik me af wat ze me te vertellen hadden. Ik ging me bewust herinneren, herbeleven en doorvoelen. Onderwijl God uitnodigend. Het was niet gemakkelijk en het kostte tijd en energie, maar terugkijkend was het zó waardevol. God snoeide niet alleen mijn takken, maar ook mijn wortels! Het resultaat was dat het stil werd in mijn binnenste; een heilige, vredige stilte…

Een tekst in Hosea sprak me in die tijd erg aan: ‘Ik zal haar meelokken naar de woestijn en dan tot haar hart spreken.’ Dit Schriftgedeelte gaat over genezing en herstel van Gods bruid, Israël (2:16). Ik hou meer van reuring en beweging, dan van droge en dorre oorden. Maar God in Zijn liefde ‘lokt’ ons naar dergelijke plaatsen. Om ons te herstellen.

Dus weet je het even niet? Dat is OK. Misschien is het jouw woestijntijd. Omarm het, maar onthoud dan wel: God is liefde en oneindig goed. Laat je snoeien, laat je genezen. Leuk is het niet, maar zeker de moeite waard!