De Betenboughs: bouwen aan mensen in je bedrijf

BAM online event 26 januari 2021

Rick & Holly Betenbough: vanuit liefde bouwen aan mensen 

Betenbough Homes bouwden ruim 7000 huizen in Texas; ze bouwden ook aan een ‘Koninkrijk’ cultuur onder de werknemers. Het echtpaar vertelt openhartig over hun eigen ontdekkingsreis.

Bekijk de teaser en of de gehele opname >>

 

In dit artikel achtergrond over de Betenbough’s.

Dit is een verslag van de Nieuwjaarsbijeenkomst van CBMC in 2019. Daar spraken Rick en Holly Betenbough, evenals enkele van hun werknemers. 

‘Love your people!’

Verslag door Gea Gort

Mijn verwachting was niet hoog: ondernemers uit Texas die op het Nieuwjaarsevent van CBMC de hoofdsprekers zouden zijn. Begrijp me goed, ik hou van Amerikanen en heb veel van hen geleerd. Toch had ik last van vooroordelen zoals: ‘Die Amerikanen met hun grote woorden en visies’. Nou, ik had het goed mis! Dit waren ondernemers met een diepgaande en doorleefde boodschap over het liefhebben van de mensen die God op het werk aan je heeft toevertrouwd. Dit gaat over het ontwikkelen van een bedrijfscultuur waar Gods Geest kan werken. Ik hing aan hun lippen! Evenals de meeste andere honderdtwintig CMBC’ers op de donderdag, en de zestig die de workshops op vrijdag volgden.

Wie zijn die Texaanse ondernemers?

Een team van vier leidinggevenden vanuit het bouwbedrijf Betenbough Homes waren bij ons, waaronder de eigenaars Rick en Holly Betenbough. Ze komen uit een klein plaatsje in het westelijk deel van Texas en samen met de 220 werknemers bouwen ze betaalbare huizen in de regio. Drie jaar geleden werd het echtpaar gevraagd te vertellen hoe ze Gods Koninkrijk gestalte zien krijgen op hun bedrijf.  Ze deelden hun verhaal op een grootschalig event van de Global Leadership Summit in Chicago. Hun getuigenis op dit event zette zoveel in beweging dat ze daarna Kingdom at Work als onderdeel en voortvloeisel vanuit hun bedrijf hebben opgezet. Want samen met het leidinggevende team van Betenbough willen ze ondernemers met hun verhaal inspireren om hun ‘bediening op het werk’ serieus te nemen. De kernboodschap op het Nieuwjaarsevent was: love your people.

Een machine die moet blijven draaien

Dat liefhebben was niet vanzelfsprekend, in ieders geval niet voor Rick. “Ik zag mijn mensen vooral als onderdeel van een grote machine – ons bedrijf – die gaande moest blijven,” erkent Rick tijdens een groepsgesprek aan onze tafel. “Het voelde kwetsbaar om anders met hen om te gaan, want zou het bedrijf dan wel goed blijven draaien?” Zijn vrouw Holly zag dat door de taakgerichtheid van haar echtgenoot, hij het menselijke aspect over het hoofd zag en daagde hem uit om zijn mensen lief te gaan hebben als zijn eigen kinderen. “Ik wist niet hoe dat zou moeten, daarom vroeg ik aan God om het me te leren en om mijn hart te breken.” Dit was 2003. God heeft Rick zijn gebed verhoord. Een crisis bracht een doorbraak.

Muur

“Er is vaak een onzichtbare muur tussen werknemer en werkgever,” vertelt Rick vanaf het podium. “Bij ons veranderde dat door een persoonlijke crisis.” Een van de kinderen van Rick en Holly, die in een stadje in de buurt woonde, liep niet meer op het rechte pad. Een werknemer had hierover gehoord, en vroeg hen ernaar. Nu stonden Rick en Holly voor een keuze: gingen ze zelf het personeel vertellen wat er gaande was, of zou het personeel de verhalen via-via gaan horen? Ze besloten om het personeel bij elkaar te roepen en de familiecrisis met hun mensen te delen. “Die ochtend, op weg naar het bedrijf, werden we aangevallen door leugens,” vertelt Rick. “Leugens zoals ‘Doe dit niet! Het is beter om je personeel op afstand te houden’. Maar we voelden dat God dit van ons vroeg.” De hele familiesituatie was hartverscheurend voor Rick en Holly, en tijdens het vertellen, hielden ze het niet droog. “Onze mensen huilden met ons. We werden omhelst,” vertelt Rick met een brok in zijn keel. “Het voelde alsof ze naast ons kwamen staan; de onzichtbare muur die er altijd was geweest, verdween als sneeuw voor de zon.” Een werknemer, die ze als heel waardevol voor het bedrijf beschouwden, vertelde hen dat hij een drugsverleden had, maar altijd bang was geweest dat zij erachter zouden komen. Zijn verhaal gaf hen hoop en ze dachten: “Als God hem had vrijgezet, zou Hij dat ook met ons kind kunnen doen!” Rick was daarnaast geschokt te horen, dat deze werknemer zich op het bedrijf nooit echt veilig had gevoeld. Dit versterkte zijn besluit om op alle niveaus binnen het bedrijf aan authenticiteit te werken en een veilige plek te creëren. “Als leider moest ik daarin het voortouw nemen en het zelf ook gaan doen,” vertelt Rick.

Intentioneel en structureel

Rick werkt graag efficiënt; of het nu om het bouwen van huizen gaat of het bouwen van mensen. Niet alleen hijzelf leerde om lief te hebben, maar betrok bewust zijn hele team daarbij. “Wij zijn eerlijk, echt en persoonlijk met elkaar geworden binnen ons managementteam,” vertelt Rick. “Soms kan het een valkuil zijn om onze moeiten buiten de deur te delen, in peer-to-peer groepen zoals we hier nu aan tafel doen. Maar we moeten juist leren om dat te doen met mensen met wie we dagelijks samenwerken, en elkaar daar opbouwen.” Dat opbouwen van elkaar, is binnen Betenbough intussen structureel verankerd en onderdeel van de bedrijfsvoering geworden. Hoe dat een plek heeft gekregen, horen we tijdens een workshop op vrijdagochtend. Daarover vertelt Corey Lusk, een van de topmanagers van Betenbough.

Schouder-aan-schouder

“Ten eerste,” begint Corey, “Gooien we mensen niet in het diepe, maar we houden hen binnenboord, in de boot. We hanteren het begrip schouder-aan-schouder. In het samenwerken, houden we voor ogen het de missie van de werknemer is om de taak te volbrengen. De missie van de leidinggevende is om hen daarbij te helpen; niet door antwoorden te geven als ze tegen problemen aanlopen, maar door te luisteren en hen te helpen om zelf de oplossing te vinden.”

Een wekelijks relatiegericht uur

Daarnaast zetten ze wekelijks binnen alle gelederen van het bedrijf een uur apart waar liefde praktisch wordt, zodat een leidinggevende ook inderdaad tijd en ruimte krijgt om zorg te dragen. Door het hele bedrijf heen, heeft elke leidinggevende circa vijf mensen die aan hem of haar rapporteert, zodat deze wekelijks één-op-één tijd met een werknemer kan besteden. Dit uur zetten beiden in de agenda. “Het gebeurt niet vanzelf,” benadrukt Corey. “Een ander moment in de week reserveren we om het werk te bespreken, maar deze tijd is bedoeld om aan de relatie te bouwen, en gaat het over zaken als de levens- en carrièredoelen, gezin of hobby’s van de werknemer. Dit uur is van de ondergeschikte,” beklemtoont Corey. “De leidinggevende bevraagt, de ander praat.”  Als voorbeeld vertelt Corey dat iemand die aan hem rapporteerde niet goed in zijn vel zat. “Ik bad dat God aanwezig zou zijn tijdens ons uur en gelukkig voelde de werknemer zich veilig genoeg om zijn huwelijkscrisis met me te delen.” Deze werknemer kreeg, met zijn toestemming, een plek binnen het bedrijf met minder verantwoordelijkheid, zodat hij tijd en ruimte zou hebben om met behulp van relatietherapie aan zijn huwelijk te werken.

Mensen bouwen

“Zijn huwelijk is gered,” vertelt Corey met tranen in zijn stem. “Mijn missie is het bouwen van mensen, het bouwen van huizen is bijzaak. God zal mij later niet vragen hoeveel huizen ik heb gebouwd, Hij zal mij vragen of ik zorg heb gedragen voor de mensen die Hij aan me heeft toevertrouwd.”

“We hebben het hier ook over tough love,” vervolgt Corey. “We roepen elkaar ter verantwoording en dagen elkaar uit om te groeien. Het gaat diep, het betekent elkaar lief blijven hebben door moeite en problemen heen, liefhebben ondanks, en inclusief fouten en vergissingen.”

Geen ‘strategie voor evangelisatie’

“We zijn oprecht geïnteresseerd in de groei van onze mensen. Het is geen platform voor evangelisatie,” benadrukt Rick, tijdens het rondetafelgesprek na de presentatie van Corey. “Als je een dubbele agenda hebt, merken mensen dat meteen. We care. Punt. Zonder enige bijbedoelingen. En ja, we hebben ook kerkdiensten tijdens ons jaarlijkse bedrijfsweekend, maar dat is geheel vrijblijvend. Tegelijkertijd zien we dat anders-gelovigen zich vrij voelen om daaraan deel te nemen. Ze zien het als iets wat bij ons bedrijf hoort.” Rick refereert aan het Bijbelboek Johannes, waar Jezus driemaal aan Petrus vraagt, ‘Heb je mij lief?’ Op de bevestiging van Petrus, onderstreept Jezus driemaal: ‘Zorg voor mijn mensen die ik aan je toevertrouw.’ Rick houdt de aanwezigen voor: “Als Jezus driemaal iets zegt, dan let ik op. Hieruit kunnen we opmaken dat we God kunnen laten zien dat we van Hem houden door voor de mensen te zorgen die Hij aan ons toevertrouwt.”

Het belang van de bedrijfscultuur

Zoals je leest, waren het op deze bijeenkomsten allesbehalve ‘grote Amerikaanse woorden en visies’. Het is lastig om de diepte van de boodschap van deze stoere én zachtaardige Texas’ mannen en vrouw in woorden te vatten. Mij heeft het geraakt; ik zat op het puntje van mijn stoel. Zoals verschillende lezers weten, ben ik gepassioneerd over Business as Mission en verlang ernaar – evenals Rick, Holly en andere ondernemers – dat we met elkaar veel meer mogelijkheden gaan ontdekken hoe Gods Koninkrijk binnen onze westerse bedrijven gestalte kan krijgen. En ben er sinds de Nieuwjaarsbijeenkomst meer dan ooit van overtuigd: een liefdevolle, veilige bedrijfscultuur is de basis. Het is mijn gebed dat we meer en meer met Gods ogen kijken naar de mensen waar we dagelijks mee werken, zodat zij kunnen groeien en bloeien. Daar begint het bouwen van Gods Koninkrijk: op de werkvloer van onze bedrijven.

Dit artikel is verschenen in het CBMC magazine winter/voorjaar 2019

Meer weten over de Betenboughs, zie dit filmpje